سرکنسول افغانستان در مشهد: مأموریت من قطع شد، ختم نشد!
خبرگزاری صدای افغانستان، مشهد:
جابر انصار شب گذشته در آخرین روز کاری خود در این نمایندگی سیاسی، میزبان جمعی از فرهنگیان، فعالان و نخبگان مهاجر افغانستانی بود. او که بیشتر از ۵ سال در قامت سرکنسول جمهوری اسلامی افغانستان در مشهد ایفای وظیفه کرد، حالا در هماهنگی با وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران جای خود را به یک دیپلمات طالبان می‌دهد.
ملتی که حق انتخاب سرنوشت خود را ندارد، مرده است
جابر انصار در سخنان خود در این مراسم اظهار داشت: هیچ انسانی آری از خطا و تخطی نیست و تخطی‌هایی که عامدانه باشند، جایی برای پوزش نمی‌گذارند. تخطی‌هایی که عمد و قصدی در آن‌ها باشد، یقیناً مورد پذیرش خالق انسان‌ها و مخلوق او قرار نمی‌گیرند. وضعیت کنونی در کشور افغانستان آن‌گونه که لیاقت مردم افغانستان باشد، نیست. در راه رسیدن به آرمان‌های والای مردم افغانستان، هر نوع مطالبه‌گری و حق‌طلبی حق مسلم مردم افغانستان است. ملتی که در سرنوشت سیاسی خود حق انتخاب‌شدن و انتخاب‌کردن ندارد، مرده است؛ شاهی بر مردگان قدردانی و پاسبانی از قبر‌هاست.
این دیپلمات افغانستانی تأکید کرد: آنچه در افغانستان اتفاق افتاده است، لیاقت مردم افغانستان نیست. امیدوار هستم خدا به لیاقت مردم افغانستان بهترین حال را برای آن‌ها رقم بزند. در روز‌های سقوط جمهوری اسلامی افغانستان ما به هیچ‌کس اجازه ندادیم که حتی یک افغانی از سرمایه مردم را در این نمایندگی سیاسی جابه‌جا کند. در آن روز‌ها ما با جامعه مهاجرین مشورت کردیم که «بروم یا بمانم؟» و آن‌ها به من مشورت دادند که «بمان».
از درآمد کنسولگری بدهی اداره توانیر را پرداخت کردیم
انصار گفت: در سال ۱۴۰۰، مجموع دارایی نقدی کنسولگری جمهوری اسلامی افغانستان در مشهد به عنوان بخشی از بدهی افغانستان برای برقی که از ایران خریده بود، به اداره توانیر ایران تحویل داده شد.
او ادامه داد: من اگر تاکنون اینجا ماندگار شدم، به دلیل لطف کشور میزبان بود و دلیل آن رسم دیپلماتیکی بود که جامعه میزبان خواهان آن جابر انصار: شما (طالبان) اگر خواهان حضور در ایران به عنوان دیپلمات هستید باید رسم دیپلماتیک و آداب معاشرت یاد داشته باشد. کسی که داخل اینجا می‌شود باید قانون کشور میزبان را بداند و به آن احترام بگذارد. شاخ‌وشانه‌کشیدن در خاک کسی دیگر نشان می‌دهد که ما مردم خوبی نیستیم. من جلوی این بی‌احترامی ایستادمبود. شما (طالبان) اگر خواهان حضور در ایران به عنوان دیپلمات هستید باید رسم دیپلماتیک و آداب معاشرت یاد داشته باشد. کسی که داخل اینجا می‌شود باید قانون کشور میزبان را بداند و به آن احترام بگذارد. شاخ‌وشانه‌کشیدن در خاک کسی دیگر نشان می‌دهد که ما مردم خوبی نیستیم. من جلوی این بی‌احترامی ایستادم و به آن‌ها گفتم اگر از راه قانون آمدی، ما در خدمتیم؛ اگر غیر از قانون آمدی، اینجا جایی نداری.
جابر انصار با بیان اینکه اگر جمعیت مهاجران افغانستانی در ایران از ۳ میلیون مهاجر به ۶ میلیون افزایش یافته به دلیل ترس است و دلیل دیگری ندارد، گفت: زمانی که کنسولگری بسته شد، تاجر و رانندگان در داخل گمرک و در زیر گرما متوقف شدند و آن‌ها (طالبان) گفتند که این سند از سمت ژنرال کنسولگری مشهد صادر شده و اعتباری ندارد.
این دیپلمات افغانستانی افزود: وقتی دیدم که دیگر نمی‌توانم برای مهاجران و افغانستانی‌ها کاری کنم، رفتم تهران و به دولت میزبان گفتم که این به‌نفع مهاجرین نیست، شاید به‌نفع جابر انصار باشد. برادران، به عشق مهاجران حاضر شدم آن چیزی را که در میل و اراده من نبود، امروز قبول کنم. اما غیرت افغانی هم اجازه نمی‌داد که بدون خداحافظی با شما بروم.
من ختم نه بلکه قطع خدمتم را در ج.ا.ایران ایران اعلام می‌کنم
او پس از تأکید بر قطع خدمتش و نه ختم آن، ادامه داد: من نتوانستم که کنسولگری را به آن‌هایی که عرف دیپلماتیک را رعایت نکردند، تحویل دهم. مگر اینکه از مسیر قانونی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران آمده باشند. در طول این ۵ سال که در اینجا مسئولیت داشتم، حدود ۳۵ میلیون دلار از درآمد را به اداره توانیر بابت بدهی‌های افغانستان پرداخت کردم.
جابر انصار ادامه داد: من از رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران و از نظام جمهوری اسلامی ایران به دلیل حمایت از نظامیان ما در جریان سقوط کابل، تشکر و قدردانی می‌کنم. من به شما تعهد می‌دهم که در راه مبارزات سیاسی و حق‌طلبانه به‌خاطر احقاق حقوق ملت افغانستان به‌خصوص حقوق اساسی و شهروندان افغانستان و دفاع از حقوق تعلیم زنان و دختران یک لحظه غفلت نخواهم کرد.
ما باید از ایران یاد بگیریم
انصار تصریح کرد: امیدوارم که همه ما رسالت وصل داشته باشیم، نه رسالت فصل. امیدوارم که خدمات شایسته ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی ایران را روزی با سربلندی لبیک بگوییم. من در نظام جمهوری اسلامی افغانستان، در دوره تصدی رئیس‌جمهور افغانستان، به اکثر مقامات ذی‌صلاح تا سطح ریاست‌جمهوری، گفتم اگر ایران از ما آب می‌خواهد، ما به آن‌ها خون می‌دهیم. آن‌ها برادر ما هستند. آب را ما می‌دهیم، نان را تو بده. اگر امروز، حرف این کشور پذیرفته نمی‌شود، اشتباهات چندین‌ساله است.
دیدگاه خود را بنویسید