زنده‌گی‌نامۀ سید مصطفی کاظمی
سید مصطفی کاظمی مهارت‌های ویژهیی در بخش اقتصاد داشت و از بهر رشد و شگوفایی اقتصاد کشور تلاش‌های زیادی انجام داد و اکنون بسیاری از طرح‌های وی در کشور عملی میشوند.
ایجاد ادارۀ پشتیبانی از سرمایه‌گذاری‌ها یا «آسیا» و بهره‌گیری از بندر چابهار از بزرگ‌ترین طرح‌های اقتصادی آقای کاظمی به شمار می‌روند.
کریم امینی در این گزارش به زنده‌گی‌نامه سید مصطفی کاظمی پرداخته و اشاره‌یی هم به کارنامه‌های اقتصادی وی کرده‌است.
***
سید مصطفی کاظمی از چهره‌های برجستۀ سیاسی در نظام کشور بود. او در سال ۱۳۳۸ در ولایت پروان، ولسوالی سرخ‌پارسا دیده به جهان گشود.
وی جوان بود که به صف مخالفان دولت کمونیستی وقت پیوست و عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی افغانستان به رهبری محمد اکبری شد. در آن هنگام آقای کاظمی بیشتر در ایران بود.
سپس وی به ائتلاف حکومت برهان الدین ربانی پیوست و عضو شورای موسوم به شورای عالی رهبری دولت شد.
دیری نگذشت که نزدیکی وی با فرمانده مسعود بیشتر شد و به عضویت جبهه ملی دفاع از افغانستان در آمد که بعد به ائتلاف شمال معروف شد.
فاضل سانچارکی، از نزدیکان سید مصطفی کاظمی و مشاور رئیس اجرائیه، در بارۀ وی گفت: «کسی بود که خواهان تحول خواهان ابتکار، نو آوری و خلاقیت بود. یک کسی بود که می‌خواست بسیار به زودترین وقت کشور متحول شود و پیشرفت‌ها را در همه عرصه‌ها ببیند. یک کسی بود که به شخص خودش فکر نمی‌کرد؛ درد ملی داشت درد وطن داشت و دوست داشت با همه کار کند.»
پس از سقوط رژیم طالبان، آقای کاظمی از بهر پایه گذاری یک افغانستان نوین در نشست بن شرکت کرد و یکی از امضأ کننده‌گان موافقتنامۀ بُن شد.
آقای کاظمی در حکومت مؤقت و انتقالی وزیر تجارت بود. وی با آن‌که دانش آموخته اقتصاد نبود اما با مهارت‌های که داشت سهولت‌های زیادی را در این وزرات به میان آورد و نیز برای شگوفایی اقتصاد کشور طرح‌های زیادی ریخت.
حمیدالله فاروقی وزیر پیشین ترانسپورت در بارۀ آقای کاظمی گفت: «اساسات بخش تجارت افغانستان را بخش سرمایه گذاری افغانستان را متکی به آرزو مندی‌های عصر جدید و آرزومندی‌های را که افغانستان در مناسبات خود با جهان تازه ایجاد کرده بود بر اساس آن بنیاد گذاشت.»
در پایان کار به حیث وزیر تجارت و تا راه یافتن به مجلس نماینده‌گان کاظمی در تشکیل جبهۀ ملی افغانستان که در آن رهبران احزاب مجاهدین و کسانی از احزاب کمونیستی پیشین حضور داشتند نقش بازی کرد.
صالح محمد سلجوقی عضو مجلس نماینده‌گان گفت: «درد مردم را می‌شناخت و از همه بهتر این که مانند سایر رهبران که درد مشترک مردم را می‌شناسند اما واقعیت این بود که وی راه حل‌ها را هم نیز می‌دانست و نقشۀ راه را نیز می‌دانست.»
سپس آقای کاظمی در نخستین انتخابات پارلمانی کشور به حیث نمایندۀ مردم کابل به مجلس نماینده‌گان راه یافت.
او خیلی زود یکی از نماینده مطرح پارلمان و رئیس کمیتۀ اقتصاد ملی مجلس شد. کاظمی آرام نه‌نشست و یک بار دیگر از بهر رشد اقتصاد کشور و بهبود بازرگانی آستین بر زد.
محمد علی رضوانی عضو حزب اقتدار ملی افغانستان گفت: «یکی از مهم ترین دغدغه‌های شهید کاظمی این بود که ما در داخل یعنی در اقتصاد ملی نقطه ضعف‌های اقتصاد را پیدا بکنیم و بر اساس آن نقطه ضعف ها برای رفع آن نواقض باید برنامه ریزی کنیم و بعد سبب شود تا افغانستان و اقتصاد افغانستان متحول شود.»
آقای کاظمی سرانجام در پانزدهم عقرب ۱۳۸۶ در یک حملۀ مرگبار انتحاری در ولسوالی بغلان مرکزی ولایت بغلان با پنج تن دیگر از اعضای کمیسیون اقتصاد ملی مجلس و بیش از هشتاد غیرنظامی جان باخت و کوله‌بار سفر زنده‌گی پر فراز و فرود اش برای ابد بسته شد.
از آقای کاظمی سه پسر و سه دختر بر جا مانده اند.